Bugünlerin tatlı rüyası mavi yolculuk rotaları, süngercilerin ekmek seferlerinde keşfedilmişti. Bodrum, turistlerin, kalabalıkların olmadığı, limanında develerin dolaştığı, damlarında süngerlerin kurutulduğu küçük bir köyken... Boşa denize çıkılmayan zamanlar... Sünger tüm bölgenin en önemli, prestijli geçim kaynağı, göz bebeğiydi. Her sünger seferine doğumu bekler gibi büyük bir heyecan, endişe ve umutla hazırlanılırdı. Nisan’da dualarla, bilinmeze dümen tutardı tekneler. Sünger seferleri sırasında aynı tekneyi paylaşan denizciler aylar süren bir kader arkadaşlığı da yaşarlardı. Efsane kaptanlar dağarcıklarındaki sünger tarlalarını diğerlerinden saklamak için türlü numaralar çevirirdi. Suya giren her dalgıç ekmek parası peşindeydi. Hep daha derine, daha büyük, daha çok süngereydi yolculuk. Bugün denize çıkan eski süngercilerin gözleri buğulanır anıları tazelerken; tatsız hatıralar, kayıplar da vardır çünkü... Deniz, nice kıymetli dostları, yoldaşları koparmıştır onlardan... Kaybedilen arkadaşlar ya yine denize verilmiş ya da en yakın kara parçasına emanet edilmişti. Ekim ayı denizci aileleri için gözlerin denizden ayrılmadığı, gece-gündüz sevilenlerin beklendiği bir zaman dilimiydi. Nice başarılı denizci seferden vurgun yiyerek dönerdi. Kıyılarda, sağ salim dönebilenlerin buruk sevinci, kayıp yakınlarının feryadına karışırdı. Her yıl... Savaş Karakaş, Bodrum’dan başlayıp Kos’a, ardından da süngerin ve süngerciliğin başkenti Kalimnos’a uzanan bir sefere çıkıyor. Rehberi, Bodrum süngerciliğinin yaşayan efsanesi Aksona Mehmet. Sudaki İzler bu defa süngerin ve süngercinin izinde.